Ik weet het nog goed, het eerste verjaardagsfeestje dat ik in Duitsland mocht bijwonen. Bij binnenkomst is de tafel bomvol met Kuchen niet over het hoofd te zien. Op mijn vraag hoeveel gasten er worden verwacht, antwoord de gastvrouw des avonds: “Een mannetje of 15”. Slik. Gezien de hoeveelheid Sahnetorte en Blechkuchen had ik toch echt minstens op het dubbele aantal feestvierders gerekend. Gaan we dat echt allemaal opeten? Ik word meteen geconfronteerd met mijn eigen tekortkomingen, of is dat de onvolprezen Nederlandse knieperigheid misschien? Uit een taart haal je tenslotte met gemak tien stukjes, dan heb je aan twee taarten meer dan voldoende? Toch?
De Duitse verjaardagsetiquette is duidelijk een andere, zo leert mij ook het uitgebreide buffet, uitgestald op het aanrecht. Voor-, hoofd- en nagerecht: oei, laat ik nou net om 18.00 uur thuis nog hebben gegeten… De overige aanwezige gasten blijken beter voorbereid en hebben met een lege maag hun opwachting gemaakt. Ook ik sluit aan in de rij voor alle heerlijkheden en baal er nu al van dat mijn ogen weer eens groter zijn dan mijn maag, want alles is even lekker en in overvloed aanwezig. Daar ga je dan met de kaas-worst-visite waarmee ik ben opgegroeid. En niet te vergeten het verplichte bakje chips en borrelnootjes. En als afsluiter van de avond twee warme balletjes gehakt en tv-boutjes, zoals de drumsticks in de Achterhoek ook wel bekend staan. Inmiddels woon- en werk ik alweer bijna tien jaar in het Duitse Kleef en ook op mijn aanrecht prijkt een keer per jaar een uitgebreid buffet. De inburgering heeft zijn werk gedaan, zo lijkt. Hoewel: stiekem denk ik met mijn op handen zijnde verjaardag verlangend terug naar de kaas-worstvisite. Zal ik..?
Corine Konings (1983) is geboren en getogen in de Achterhoek en ging na haar studie Duitse Taal en Cultuur in Nijmegen en Utrecht wonen en werken in Kleef, vlak over de grens. Sinds 2008 werkt ze als Nederlands-Duits communicatie-expert bij mediamixx GmbH. Hoewel ze uitstekend is ´ingeburgerd´ en de taal vloeiend spreekt, blijft ze zich verbazen over een aantal ´typisch Duitse´ zaken